İNŞALLAH BENİM

Adam bir akşam vakti hanımına;

Yarin yağmur yağarsa evdeyim.

Yok eğer yağmazsa tarlaya gidip çift süreceğim demiş.

Hanımı; “inşallah de bey inşallah”.

Adam; “Ne inşallahı hanim, bunun inşallahı maşallahı mı var.

Zira ortada iki seçenek var, bir üçüncüsü yok ki. Dedim ya, yağarsa evdeyim,
yağmazsa tarladayım” der.

Hanımı; “sen yine de inşallah de, bakalım  sabah ola hayır ola” diye ne kadar ısrar etse de, adam inadına demez inşallah. Neysee, sabah olur,hava açık ve gayet güzeldir.

Bizim ki hazırlanır ve yola çıkar.

Derken olan olur.

Şöyle ki;

O gece bir cinayet işlenmiş ve her yerde faili aranıyormuş.

Tam o sırada bizimkinin etrafı sarılır ve hiçbir yere gidemezsin derler.

Zira çizilen robot resim onunkinin tıpatıp aynısı.

Her ne kadar ben masumum, bu işte bir karışıklık var dese de kar etmez ve içeri alınır.

Sorgu sual derken sabaha kadar adam ecel terleri döker.

Yorucu, bir o kadar da meşakkatli geçen bir geceden sonra gelen bir haberle, gerçek failin yakalandığı ve suçsuz olan bu adamın da derhal serbest bırakılması şeklinde anons yapılır.

Ve adam serbest bırakılır.

Adam, başına gelen bunca aksilikten sonra iyice yıkılmış, güç takati kesilmiş, iki büklüm olmuş bir halde

Evinin kapısını çalar. Hanımı; “KiM O ?” diye seslenince, Adam

“AÇ KAPIYI AÇ HANIM, iNŞALLAH GELEN BENİM” der.